Duo Reges: constructio interrete.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed ille, ut dixi, vitiose. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? A mene tu? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? An hoc usque quaque, aliter in vita? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Facillimum id quidem est, inquam.

Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis
tamque productae temporibus tamque multae.

Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.
Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.
Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;
Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur.

Quia, cum a Zenone, inquam, hoc magnifice tamquam ex oraculo editur: Virtus ad beate vivendum se ipsa contenta est, et Quare?

Stoici scilicet.: Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.
Bork: Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum?
Sullae consulatum?: Hoc unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem esse ullam aut fugiendam aut expetendam.

Dici enim nihil potest verius.
Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat;
Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.
Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;